گروه تحقیقاتی تنظیم پاسخهای ایمنی

بحث جالبی است که از زوایای مختلفی میشود به آن پرداخت، اولین چیزی که به ذهن میرسد شناخت است: برای حفظ سلامت روان باید آن را و همینطور عوامل آسیب رسان به آن را بشناسیم و همین شناخت خودش منشاء سلامت روح و رشد آن است (من عرف نفسه فقد عرف ربه).

ولی موضوعی که تذکرش به نظرم مهمتر می آید وجود تعادل و توازن در سیستم ایمنی و پاسخهای آن است، همانطور که به هم خوردن مثلا پاسخهای Th1/Th2 میتواند منجر به بیماری یا شرایط نامطلوب شود یا کم شدن و زیاد شدن بیش از اندازه هر یک از سلولها و ملکولها (در حدی که توسط بقیه قابل جبران نباشد)، عوارضی به دنبال دارد؛ باید در ارتباط با سلامت روان نیز حفظ تعادل را جدی بگیریم، یک بعد از وجود انسان (که دارای ابعاد وجودی متعدد و متنوعی است) را کاملا از یاد نبریم و بجایش جنبه های غیرمهم را جایگزین نکنیم. افراط و تفریط در هر زمینه ای زیانبار است و حفظ تعادل یا به عبارتی میانه روی خودش یک اصل است که البته در متون دینی هم دیده میشود که در همه زمینه ها حتی عبادات هم رعایت اعتدال توصیه شده است.