این هفته نیز جلسه گروه طبق روال همیشگی در روز سه شنبه برگزار گردید . با توجه به اتمام زمان نوشتن مقالات در آخر هفته آینده ،قرار شد همه همکاران مقالات آماده شده خو د را برای بررسی و مطالعه توسط سایر همکاران و نهایی کردن آن در جلسه سه شنبه آتی همرا داشته باشند. به همین دلیل قرار شد جلسه تا ظهر ادامه یابد با صرف نهار.

(نوشته از طرف دکتر پورفرزام به دلیل غیبت موجه ایشان در جلسه)

چند مورد دیگر از مقالاتی که مکانیسمهای ملکولی یا فاکتورهای التهابی را تحت اثر سولفورد موستارد بررسی کرده‌اند
• Ray و همکاران، مکانیسم ایجاد اپپتوز در سلولهای اپی‌تلیال ریوی تحت اثر SM و نقش کاسپازها را گزارش کرده‌اند (کوتاه مدت).
• Sayer و همکاران با بررسی پروتئینهای غشائی که در معرض سولفور موستارد قرار گرفته‌اند نشان داده‌اند که بیشتر از همه اکتین، انکسین A2 و کراتین ۹ درگیر می‌شوند و بر این اساس پاتولوژی پیچیده این عوامل از جمله ایجاد تاول را توضیح داده‌اند (آسیب حاد).
• مقاله Pohl و همکاران هم در ارتباط با کشت سلولهای آلوئولار و برونشیال ریه و مشاهده تغییرات مورفولوژیک و آپپتوز است (آسیب حاد).
• Tewari-Singh و همکاران از دو رده اپی‌تلیال انسان استفاده کرده و تاثیر آنالوگ سولفور موستارد بر تکثیر، چرخه سلولی و پروتئینهای تنظیمی آن،‌تغییراتی در DNA و فعالیت کاسپازها نشان داده‌اند و احتمال کاربرد بعنوان بیومارکر برای تععین شدت آسیب در مواجهه پوستی مطرح کرده‌اند.
• Allon و همکاران نشان داده‌اند در کشت رده سلولی ماکروفاژ، اگر همزمان با اضافه شدن سولفورموستارد تحریک با لیپوپلی ساکارید صورت گرفته باشد آسیبهای وارده کمتر است. تحت اثر LPS، نیتریک اکساید، پروستاگلاندین E2 و TNF زیادی تولید میشود ولی ظاهرا این نقش حفاظتی به نحوی به TNF مربوط است. این مطالعه در اسرائیل انجام شده است.
• مقاله Steinritz و همکاران حاکی از این است که در کشت سلول (کوتاه مدت) سولفورموستارد موجب مهار انژیوژنز میشود (البته این نکته تضادی با بروز آنژیوژنز به عنوان عارضه دراز مدت و تحت اثر سیتوکاینها یا سایر فاکتورها ندارد).
• تولید IL-8 و ماتریکس متالوپروتئیناز توسط سلولهای اپی‌تلیال ریه که در معرض دوز کم (غیرکشنده) بخار سولفورموستارد قرار گرفته اند افزایش زیادی می‌یابد. این موضوع اصلی مقاله Seagrave و همکاران است.
• Sunil و همکاران در مقاله خود، مایع لاواژ ریه (BAL) موشهائی که در معرض آنالوگ سولفور موستارد قرار گرفته بودند در روزهای ۳ و ۷ و۱۴ مورد مطالعه قرار دادند. افزایش پروتئین BAL و القاء نیتریک اکسید سنتتاز، سیکلوژناز-۲ و سایر مارکرهای التهابی از مشاهدات این گروه بود. استفاده از موشهای حذف ژن – که مکانیسم پیامرسانی TNF معیوب است- باعث کاهش این اتفاقات شد. مقاله تا حدی مشابه هم توسط Malaviya و همکاران انجام شده است که سیکلوژناز-۲ و TNF و نیتریک اکسید سنتتاز در مناطق آلوئولی ریه و ماتریکس متالوپروتئیناز در اپی‌تلیوم برونش بیشتر دیده شد و هم چنین کاهش هموکسی‌ژناز (آنتی اکسیدان)، کالکتین و سورفاکتانت D هم دیده شد.

جلسه سه شنبه این هفته در محل و مکان همیشگی تشکیل شد . جلسه بیشتر به تدوین برنامه پیشنهادی گروه برای چشم انداز ۵ ساله اختصاص داشت. البته تاخیر در ورود من باعث شد خیلی در جریان مطالب مطرح شده نباشم. ظاهرا پنج پیشنهاد در دانشکده از طرف گروه ها مطرح شده است.

• Weber و همکاران مدل حیوانی برای ایجاد آسیبهای ریوی ناشی از SM را ایجاد و همراه با مقایسه روشهای مختلف مواجهه مقایسه کرده‌اند (برای آسیبهای مزمن هم قابل استفاده خواهد بود).
• Anumolu و همکاران هم ژل را برای درمان آسیبهای چشمی (حاد) معرفی کرده‌اند. (این مطالعه در مدل حیوانی خرگوش بررسی شده و از جهت طراحی مطالعه قابل توجه است.)
• Dachir و همکاران در خوکچه هندی بدون مو آسیبهای پوستی کوتاه مدت و میان مدت (تا دو هفته) را بررسی کرده اند فاکتورهای مورد بررسی شامل پروستاگلاندینها ، MMP و مشاهدات هیستوپاتولوژیک بوده است (این مطالعه در اسرائیل انجام شده است).
• سولفور موستارد می تواند با ایجاد تغییراتی در آنتی ژنها، باعث ایجاد پاسخ بر علیه آنها شود. این نکته در مقاله Mishra و همکاران مطرح شده است و یکی از فرضیات مورد بحث یعنی ایجاد پاسخ اتوایمیون را تائید میکند که پاسخی درازمدت خواهد بود.
• Ruff و همکاران مسیرهای NF-kappaB ، p50 و p38 را در تولید سایتوکاینهای التهابی و مرگ ناشی از SM در کراتینوسیتهای پوست (کوتاه مدت) بررسی کرده‌اند.
• Black و همکاران هم در این زمینه در مورد نقش MAPkinase در تنظیم بیان آنتی اکسیدانها و سایتوکاینهای التهابی بعد از مواجهه (با آنالوگ SM) مطالعه‌ای داشتند.
• پروتئومیک کمی در مقیاس وسیع برای تعیین زنجیره فسفریلاسیون ناشی از سولفور موستارد توسط Everley و همکاران انجام و گزارش شده است (مربوط به شرایط حاد).
• Røen و همکاران روشی برای یافتن مقادیر بسیار جزئی سولفور موستارد در آب توسط گاز کروماتوگرافی را بعنوان دقیقترین روش معرفی کرده اند. این بررسی در مورد خاک هم انجام شده است.

با سلام بخش مقالات منتشر شده قبلی درحال تکمیل است لطفا با بازدید آن چنانچه مقاله ای موجود نبود عنوان فارسی یا انگلیسی آن به info@irrc.ir ایمیل شود.

السلام علیک یا ابا عبدالله

جلسه امروز گروه راس ساعت و در محل همیشگی تشکیل شد. مقالات مروری اکثرا اماده بود ولی مقداری نا هماهنگی در نحوه نگارش و هدف مقاله مروری وجود داشت که قرارشد توسط آقای دکتر واعظ مهدوی مطالعه و بررسی شود. خانم دکتر غضنفری در مورد جلسه اخیر پژوهشکده توضیح دادند. ضرب الاجل مقالات  سردشت به جای خود باقی است.خبر خوشحال کننده و در عین حال افتخارآمیز برای گروه کسب درجه استادی سرکار خانم دکتر غضنفری و جناب اقای دکتر واعظ مهدوی بود که آرزوی موفقیت برای این همکاران و تمامی همکاران دیگر گروه داریم.

ادامه معرفی مقالات مربوط به سولفور موستارد از همکاران داخل کشور در سال ۲۰۱۰- مجددا از اینکه طبق روال قبلی، اسامی به اختصار و بدون القاب است عذرخواهی میکنم
• قابیلی و همکاران در مقاله خود اثرات پاتولوژیک کوتاه مدت و درازمدت سولفور موستارد را جمع¬بندی کرده اند و مهمترین مشکل درازمدت را مشکلات ریوی دانسته اند.
• ابوالقاسمی و همکاران اختلالات فیریکی کودکانی که پدرانشان در معرض سولفور موستارد بوده اند را مورد مطالعه قرار داده و بالاتر بودن این اختلالات را گزارش کرده اند.
• مقاله ابراهیمی و همکاران به NGAL (لیپوکالین مرتبط با با ژلاتیناز نوتروفیلی – Neutrophil Gelatinase-associated Lipocalin 2) مربوط است که می تواند در محافظت در مقابل استرس اکسیداتیو موثر باشد. این مطالعه در ده فرد نرمال و ۲۰ نفر دچار COPD ناشی از سولفور موستارد انجام شده و مشاهده شده است که میزان NGAL در افراد شیمیائی چند برابر بیشتر از افراد نرمال است (RT-PCR) ولی با روش ایمونوهیستوشیمی افزایش میزان این پروتئین دیده نشد.
• قانعی و همکاران استفاده از هلیوم:اکسیژن را در درمان افراد شیمیائی (noninvasive positive-pressure ventilation) در مقایسه با هوا:اکسیژن مورد مطالعه قرار داده اند.
• نادری و همکاران، میزان تخریب کلاژن در شرایط آزمایشگاهی توسط انزیم کلاژناز را در حضور و غیاب سولفور موستارد بررسی کرده اند.
امیدوارم در هفته آینده بتوانم چند مقاله خارجی مفید را هم در این زمینه معرفی کنم

با سلام امکان جدیدی به سایت اضافه گردید تا نوشته های جدید به آدرس کاربران ایمیل شود.انشااله باعث تشویق همکاران برای شرکت فعال در بحث هایی سایت شود.

جلسه این هفته تشکیل نشد.فکر میکنم اجابت دعای جند تن از همکاران بود تا فرصتی برای تکمیل مقاله مروری خود داشته باشند.به هر حال جلسه هفته آینده تشکیل میشود. همکاران نیز مفالات خود را حدکثر تا روز جمعه پایان هفته به immunerc@yahoo.com  و یا info@irrc.ir  ایمیل نمایند.

طبق روال قبلی مقالات چند نفر از محققین داخل کشور که در سال ۲۰۱۰ چاپ شده‌اند معرفی می‌شوند. امیدوارم مفید باشد. (و باز هم طبق روال، القاب در ابتدای اسامی حذف شده و امیدوارم جسارت محسوب نشود). بعضی لینکها به مقاله کامل و برخی به خلاصه مقالات است.
• بلالی مود و همکاران اثرات تاخیری سولفور موستارد بر ریه را با بررسی ۴۳ نفر مورد مطالعه قرار داده‌اند. ۸۴% مبتلا به COPD، ۴۴% برونشیکتازی و حدود ۸% فیبروز در این مقاله گزارش شده است.
• عطاران و همکاران با توجه به اینکه COPD از مشکلات اصلی (دراز مدت) در افراد شیمیائی است میزان IL-6 سرم را در ۵۰ نفر شیمیائی دچار COPD و ۳۰ فرد سالم مورد مطالعه قرار دادند و مشاهده کردند که میزان IL-6 سرمی در افراد دچار COPD (و شیمیائی) بیشتر از افراد سالم است و با شدت بیماری ارتباط مستقیم ولی با آن با FEV(1) ارتباط معکوس دارد.
• قانعی و همکاران HCRT را روش مناسبی برای تشخیص افتراقی آسم مقاوم و آسیبهای ریوی ناشی ناشی از سیگار با ریه شیمیائی (با در نظر گرفتن برونشیولیت بعنوان مشکل اصلی)، معرفی کرده‌اند.
• داودی و همکاران با بررسی ۳۱۰ نفر افراد شیمیائی و غیرشیمیائی (هرکدام در دو گروه با و بدون درماتیت) مشاهده کردند که میزان سبوم در گروه دارای درماتیت با سابقه شیمیائی بالاتر است.
• فیروز و همکاران مشکلات درازمدت پوستی را در این مقاله مورد بررسی قرار داده‌اند.