چند مقاله – ۵
• Weber و همکاران مدل حیوانی برای ایجاد آسیبهای ریوی ناشی از SM را ایجاد و همراه با مقایسه روشهای مختلف مواجهه مقایسه کرده‌اند (برای آسیبهای مزمن هم قابل استفاده خواهد بود).
• Anumolu و همکاران هم ژل را برای درمان آسیبهای چشمی (حاد) معرفی کرده‌اند. (این مطالعه در مدل حیوانی خرگوش بررسی شده و از جهت طراحی مطالعه قابل توجه است.)
• Dachir و همکاران در خوکچه هندی بدون مو آسیبهای پوستی کوتاه مدت و میان مدت (تا دو هفته) را بررسی کرده اند فاکتورهای مورد بررسی شامل پروستاگلاندینها ، MMP و مشاهدات هیستوپاتولوژیک بوده است (این مطالعه در اسرائیل انجام شده است).
• سولفور موستارد می تواند با ایجاد تغییراتی در آنتی ژنها، باعث ایجاد پاسخ بر علیه آنها شود. این نکته در مقاله Mishra و همکاران مطرح شده است و یکی از فرضیات مورد بحث یعنی ایجاد پاسخ اتوایمیون را تائید میکند که پاسخی درازمدت خواهد بود.
• Ruff و همکاران مسیرهای NF-kappaB ، p50 و p38 را در تولید سایتوکاینهای التهابی و مرگ ناشی از SM در کراتینوسیتهای پوست (کوتاه مدت) بررسی کرده‌اند.
• Black و همکاران هم در این زمینه در مورد نقش MAPkinase در تنظیم بیان آنتی اکسیدانها و سایتوکاینهای التهابی بعد از مواجهه (با آنالوگ SM) مطالعه‌ای داشتند.
• پروتئومیک کمی در مقیاس وسیع برای تعیین زنجیره فسفریلاسیون ناشی از سولفور موستارد توسط Everley و همکاران انجام و گزارش شده است (مربوط به شرایط حاد).
• Røen و همکاران روشی برای یافتن مقادیر بسیار جزئی سولفور موستارد در آب توسط گاز کروماتوگرافی را بعنوان دقیقترین روش معرفی کرده اند. این بررسی در مورد خاک هم انجام شده است.
دیدگاه