گروه تحقیقاتی تنظیم پاسخهای ایمنی

در آخرین جلسه گروه توسط بعضی همکاران مطرح شد که وقت آن رسیده که  حرف آخر زده شود.شخصا فکر میکنم هنوز زمان زیادی تا آن موقع مانده است. برای زدن حرف آخر در مورد فهمیدن علت بیماری یا شدت بیماری جانبازان شیمیایی  مطالعات بسیار بیشتری لازم است.هنوز طرح های مشهد و اصفهان کامل نشده است و به نظر میرسد برای زدن حرف آخر باید صبور بود.والسلام

نظر به اینکه در نظر است لیست تمامی مقا لات گروه در سایت قرار داده شود خواهشمندم  تمامی همکاران یک نسخه از مقاله word یاpdf فارسی یا خارحی خود رابه آدرس info@irrc.ir بفرستند.

با سلام در هنگام تحقیق در  باره کموکاین ها در یکی از مقالات به تصویر ذیل برخوردم که نقش اینتر لوکین ها را در آسم تا حدی مشخص نموده است . امیدوارم مفید باشد. منبع : برای مقاله  full text  اینجا را کلیک کنید.

هنگامی که دری از خوشبختی به روی ما بسته میشود ، دری دیگر باز می شود ولی ما اغلب چنان به دربسته چشم می دوزیم که درهای باز را نمی بینیم. ((هلن کلر ))

از امروز دسته “خاطرات”  نیز اضافه میشود.در این دسته همکاران میتوانند تمامی خاطرات خود را که مربوط به گروه میشود حتی با عکس و سایر رسانه ها مطرح نمایند.اگر وقت اجازه دهد و اجل مهلت،به خواست خدا بزودی مقاله ای در مورد نحوه گذاشتن عکس در سایت تقدیم خواهم کرد.والسلام

امروز جلسه گروه در ساعت ۸ صبح در محل همیشگی تشکیل شد.مقرر شد در هفته ای که مهندس نقی زاده حضور ندارد به صورت مروری مقالات قبلی گروه برری شود تا مقدمات مقالات مروری فراهم شود. صحبت هایی هم در مورد آینده گروه در سردشت مطرح و مورد بحث قرار گرفت که فعلا به نتیجه خاصی نرسیدیم.

به دنبال یک آسیب بافتی، مراحل مختلفی برای رفع مشکل و ترمیم بافت اتفاق می افتد که سایتوکاین ها و کموکاین ها و دیگر ملکولهای مرتبط با سیستم ایمنی، در آن نقش مهمی دارند. هر کدام از این ملکولها در زمانی که در روند ترمیم لازم است تولید میشوند، به شکلی که بر اساس حضور ملکولهای مختلف در یک بافتِ در حال ترمیم میتوان مدت زمانی که از ایجاد آسیب گذشته است را تخمین زد. مثلا در محدوده زمانی ۴ ساعت تا یک روز بعد از آسیب پوستی، بیش از ۳۰% سلولهای ارتشاح یافته به آن بافت (مثل ماکروفاژها، فیبروبلاستها و نوتروفیلها) در حال بیان کردن اینترلوکین یک آلفا هستند. در حالیکه اگر بیش از ۳۰-۵۰ % آنها کموکاین ها رابیان کنند (مثل اینترلوکین ۸ یا MCP-1 یا MIP-1α ) یکروز تا یک هفته از شروع آسیب گذشته است. فاکتورهای آنژیوژنز (مثل VEGF) تا یک هفته بعد از آسیب معمولا فراوان نیستند و بعد از آن تا هفته دوم یا سوم میتوان دید که بیش از ۴۰-۵۰% سلولها در حال تولید این فاکتورها هستند.
اشاره به این موارد نیز جالب است: ۱۰-۲۰ دقیقه بعد از آسیب میتوان انتظار داشت که فیبرونکتین در بافت در حد قابل تشخیص باشد ولی زمانِ بهتر، ۴ ساعت است و تا ماهها میتواند ادامه داشته باشد، در حالیکه انواع کلاژن از ۳ روز بعد (و نوع I از ۵ روز بعد) قابل تشخیص است. P-سلکتین از چند دقیقه بعد از آسیب دیده میشود و به طور معمول تا چند ساعت بعد ادامه دارد (حدود۷ ساعت) ولی E-سلکتین بعد از ۱ ساعت دیده شده و تا۲-۳ هفته هنوز میتواند حضور داشته باشد. ملکولهای چسبان ICAM و VCAM هم بعد از ۱-۳ ساعت دیده شده و ۳-۴ روز حضورشان تداوم دارد.
البته لازم به ذکر است که در گزارشات مختلف این مقادیر و زمانهای تخمین زده شده، با هم متفاوتند چراکه تولید آنها بسته به نوع بافت، نوع آسیب، تداوم داشتن حضور عامل آسیب رسان و سایر عوامل تغییر خواهد کرد. لذا ممکن است عاملی که انتظار داریم دوران تولید آن پایان یافته باشد هنوز تولید شود و به این ترتیب بر روند ترمیم بافت اثر بگذارد.
منبع: Molecular pathology of wound healing, Forensic Science International, 2010

باسلام
از تمامی همکاران که به عنوان نویسنده انتخاب شده اند میخواهم تا حتما در روزهای تععین شده مطلب مفیدی به وبلاگ اضافه نمایند.جهت به بار نشستن این شکوفه تلاش لازم است. روزانه یا حتی شبانه ده دقیقه وقت خود را به وبلاگ بدهید. دسته اخلاق نیز به لاگ اضافه شد.به نظرم رسید صحبت در مورد اخلاق به طور عام و در پزشکی و تحقیق به خصوص از کارهای پایه ای و اساسی در گروه های تحقیقاتی است. آفت گروههای تحقیقاتی در درجه اول فراموش کردن اخلاق است. شاهدیم که کسب امتیازات پژوهشی وجذب اعتبارات پژوهشی در بسیاری از مراکز تحقیقاتی اصل اولیه شده است. در دسته نظراتی اخلاق گفتمانی در این مورد خواهیم داشت و از نظرات یکدیگر با خبر خواهیم شد.

mmp 9 به میزان کمی در بافت ریه افراد سالم وجود دارد.ولی میزان آن در بیماریهای ریوی شدید ازجمله آسم ، فیبروز اولیه ریه ، COPD ، cystic fibrosis، بالا میرود.در مدلهای حیوانی افزایش این متالوپروتئیناز در کبد بعد از ایجاد سپتی سمی مشاهده شده ونقشی برای آن در تعیین پیش آگهی سپسیس قایل شده اند. باز هم در مدلهای حیوانی متعاقب سپسیس افزایش MMP 9و سایر متالوپروتینازها موجب acute lung injury شده ودرمان با تتراسیکلینهای تغییرداده شده به طور معنی داری سبب کاهش مرتالیتی شده است. البته مطالعات اندکی نیز نقش مثبت این کموکاین را در بهبود وضعیت ریوی پس ازARDS مدعی شده اند.مطالعه بیشتر در این باره توصیه میشود.

با تشکر فراوان از زحمات ارزشمند جناب آقای دکتر پورفرزام برای راه اندازی وبلاگ ، در مورد افزایش سرعت اینترنت سایت معاونت آموزشی بیمارستان در تاریخ ۲۶/۰۷/۸۹ با معاونت فن آوری اطلاعات دانشگاه مکاتبه گردید و منتظر پاسخ هستیم.

با تشکر دکتر قاسمی