گروه تحقیقاتی تنظیم پاسخهای ایمنی

چند مورد دیگر از مقالاتی که مکانیسمهای ملکولی یا فاکتورهای التهابی را تحت اثر سولفورد موستارد بررسی کرده‌اند
• Ray و همکاران، مکانیسم ایجاد اپپتوز در سلولهای اپی‌تلیال ریوی تحت اثر SM و نقش کاسپازها را گزارش کرده‌اند (کوتاه مدت).
• Sayer و همکاران با بررسی پروتئینهای غشائی که در معرض سولفور موستارد قرار گرفته‌اند نشان داده‌اند که بیشتر از همه اکتین، انکسین A2 و کراتین ۹ درگیر می‌شوند و بر این اساس پاتولوژی پیچیده این عوامل از جمله ایجاد تاول را توضیح داده‌اند (آسیب حاد).
• مقاله Pohl و همکاران هم در ارتباط با کشت سلولهای آلوئولار و برونشیال ریه و مشاهده تغییرات مورفولوژیک و آپپتوز است (آسیب حاد).
• Tewari-Singh و همکاران از دو رده اپی‌تلیال انسان استفاده کرده و تاثیر آنالوگ سولفور موستارد بر تکثیر، چرخه سلولی و پروتئینهای تنظیمی آن،‌تغییراتی در DNA و فعالیت کاسپازها نشان داده‌اند و احتمال کاربرد بعنوان بیومارکر برای تععین شدت آسیب در مواجهه پوستی مطرح کرده‌اند.
• Allon و همکاران نشان داده‌اند در کشت رده سلولی ماکروفاژ، اگر همزمان با اضافه شدن سولفورموستارد تحریک با لیپوپلی ساکارید صورت گرفته باشد آسیبهای وارده کمتر است. تحت اثر LPS، نیتریک اکساید، پروستاگلاندین E2 و TNF زیادی تولید میشود ولی ظاهرا این نقش حفاظتی به نحوی به TNF مربوط است. این مطالعه در اسرائیل انجام شده است.
• مقاله Steinritz و همکاران حاکی از این است که در کشت سلول (کوتاه مدت) سولفورموستارد موجب مهار انژیوژنز میشود (البته این نکته تضادی با بروز آنژیوژنز به عنوان عارضه دراز مدت و تحت اثر سیتوکاینها یا سایر فاکتورها ندارد).
• تولید IL-8 و ماتریکس متالوپروتئیناز توسط سلولهای اپی‌تلیال ریه که در معرض دوز کم (غیرکشنده) بخار سولفورموستارد قرار گرفته اند افزایش زیادی می‌یابد. این موضوع اصلی مقاله Seagrave و همکاران است.
• Sunil و همکاران در مقاله خود، مایع لاواژ ریه (BAL) موشهائی که در معرض آنالوگ سولفور موستارد قرار گرفته بودند در روزهای ۳ و ۷ و۱۴ مورد مطالعه قرار دادند. افزایش پروتئین BAL و القاء نیتریک اکسید سنتتاز، سیکلوژناز-۲ و سایر مارکرهای التهابی از مشاهدات این گروه بود. استفاده از موشهای حذف ژن – که مکانیسم پیامرسانی TNF معیوب است- باعث کاهش این اتفاقات شد. مقاله تا حدی مشابه هم توسط Malaviya و همکاران انجام شده است که سیکلوژناز-۲ و TNF و نیتریک اکسید سنتتاز در مناطق آلوئولی ریه و ماتریکس متالوپروتئیناز در اپی‌تلیوم برونش بیشتر دیده شد و هم چنین کاهش هموکسی‌ژناز (آنتی اکسیدان)، کالکتین و سورفاکتانت D هم دیده شد.