با سلام وعرض ارادت به همه دوستان و آرزوی قبولی طاعات و عبادات و استفاده حداکثری از سفره گسترده الهی در ماه مبارک رمضان و به ویژه شبهای عزیز قدر، یقینا من بیش از همه دلم برای جلسات پر بار و آموزنده گروه تنگ شده است . کارهای فراوان عقب افتاده اینجانب ،همزمانی ماه مبارک رمضان و تعطیلات دانشگاه ، و تا حدودی عدم انجام به موقع تکالیف محوله در گروه احساس نیاز به “زمانی برای خود” را در اینجانب و شاید برخی دوستان دیگر ( با توجه به حضورشان در جلسات آخر) ایجاد نمود . ان شاءالله پس از ماه مبارک جلسات را به طور منظم از سر می گیریم . در ضمن قبول بفرمایید من هم گاهی به تلنگر و تذکری نیاز دارم . التماس دعا
این هفته نیز جلسه گروه طبق روال همیشگی در روز سه شنبه برگزار گردید . با توجه به اتمام زمان نوشتن مقالات در آخر هفته آینده ،قرار شد همه همکاران مقالات آماده شده خو د را برای بررسی و مطالعه توسط سایر همکاران و نهایی کردن آن در جلسه سه شنبه آتی همرا داشته باشند. به همین دلیل قرار شد جلسه تا ظهر ادامه یابد با صرف نهار.
(نوشته از طرف دکتر پورفرزام به دلیل غیبت موجه ایشان در جلسه)
اگر همکاران گرامی به خاطر داشته باشند در یکی از جلسات اولیه در شروع نوشتن مقالات طرح ، بنده حدیثی را از مولای متقیان علی (ع)در جلسه ذکر کردم تا برای خودم و همکاران چراغ راهنمایی باشد برای تلاش بی وقفه و صبر و استقامت در رسیدن به نتیجه . چند روز پیش به طور اتفاقی وقتی دنبال فایلی می گشتم در فایلهایم این حدیث را یافتم احساس کردم شاید الان بیش از همیشه به آن نیاز داریم تا با توکل به خدا وند متعال و استمداد از ائمه معصومین (س) که همواره در مسیر این طرح ( و البته در تمام مسیر ها زندگی ) حامی مان بوده اند محکم و استوار تا رسیدن به نتیجه مطلوب و هدف غایی پیش برویم . به همین دلیل جهت یاد آوری به خودم و همکاران عزیزآن را در اینجا آوردم
حضرت علی (ع) می فرمایند:
الْعَمَلَ الْعَمَلَ، ثُمَّ النِّهَایَهَ النِّهَایَهَ، وَالاْاسْتِقَامَهَ الاِسْتِقَامَهَ، ثُمَّ الصَّبْرَ الصَّبْرَ، وَالْوَرَعَ الْوَرَعَ! «إِنَّ لَکُمْ نِهَایَهً فَانْتَهُوا إِلَى نِهَایَتِکُمْ»، وَ إِنَّ لَکُمْ عَلَماً فَاهْتَدُوا بِعَلَمِکُمْ، وَ إِنَّ لِلاْاسْلاَمِ غَایَهً فَانْتَهُوا إِلى غَایَتِهِ، وَاخْرُجُوا إِلَى اللهِ بِمَا افْتَرَضَ عَلَیْکُمْ مِنْ حَقِّهِ، وَ بَیَّنَ لَکُمْ مِنْ وَظَائِفِهِ. أَنَا شَاهِدٌ لَکُمْ، وَ حَجِیجٌ یَوْمَ الْقِیَامَهِ عَنْکُمْ.
بخشی از خطبه ۱۷۶ نهج البلاغه
عمل کنید، عمل کنید ; سپس به پایان رسانید، به پایان رسانید، اعتدال، اعتدال ; سپس شکیبایى، شکیبایى ; و پارسایى، پارسایى. (بدانید) براى شما پایان و مقصدى است ; خود را به آن برسانید و براى شما نشانه اى قرار داده شده; به وسیله آن راه را پیدا کنید و اسلام هدفى دارد به هدف آن برسید. با انجام دادن فرایضى که خدا بر شماست و وظایفى که براى شما تبیین کرده، حق او را ادا کنید که (اگر چنین کنید) من مدافع شما در روز قیامت خواهم بود!(ترجمه آیت الله مکارم شیرازی)
حضرت ایت الله مکارم شیرازی در شرح این خطبه می نویسد:
“این مراحل پنج گانه که امام(علیه السلام) در این گفتار کوتاه بیان فرموده است، در حقیقت عصاره برنامه سیر و سلوک الى الله و تکامل انسان مطرح شده است.”
خدا را شکر بالاخره بعد از چند روز این موضوع مورد توجه کسی قرار گرفت . ضمن تشکر از همکاران با پاسخ و بی پاسخ امیدوارم این کم لطفی نسبت به مطالب مطرح شده ناشی از مشغله فراوان همکاران گرامی در نوشتن مقالات و تحلیل نتایج بدست آمده از طرحها باشد.
ولی با توجه به ایام مبارک ذالحجه و لزوم توجه بیشتر به شناخت و تقویت سیستم دفاعی روح و روان در سایه برکات این ایام امیدوارم همکاران وقت کوچکی را به این موضوع اختصاص دهند و در تقویت این بحث همکاری نمایند.
سالهاست که در شناخت سیستم ایمنی بدن جستجو می کنیم. حجم دانش و اطلاعات موجود در این زمینه بیش از حد تصور است. در تمام دنیا صد ها و هزاران نه ، بلکه میلیون ها محقق در رشته های مختلف علوم پایه و بالینی در تمامی حوزه های پزشکی تمام فکر خود را جهت شناخت هر چه بهتر و کاملتری از پاسخ های سیستم دفاعی بدن در مقابل بیماریهایی که به جسم ما آسیب می رسانند معطوف داشته اند . اینهمه تلاش می کنیم که میکروبها را بشناسیم ، چگونگی گریز آنها از چنگ سیستم ایمنی و راههای بدام انداختنشان را بدانیم ، سایر بلایای جانسوز این بدن خاکی و شیوه های تشخیص ، درمان و مقابله با آن را بیابیم. در پی یافتن واکسن برای هر بیماری نو ظهور جسمی هستیم تا جسم خود را در برابر آن واکسینه کنیم.
اینها همه برای حفظ و سلامت این بدن کوچک فانی که قرار است در خوشبینانه ترین حالت صد سال عمر بکند و البته شاید یک روز دیگر نیز باقی نباشد .
عنقریب است که از ما اثری باقی نیست جام بشکسته و می ریخته و ساقی نیست
ولی آنچه مسلم است بخش دیگر وجود انسان یعنی روح او همواره باقی است . به راستی در مورد بیماری های روح خود چه می دانیم؟ چقدر برای شناخت آنها تلاش می کنیم؟ اصلا به شناخت سیستم دفاعی روح خود در برابر این بیماریها هیچ فکر کرده ایم ؟ به واکسیناسیون خود در برابر حمله میکروبهای روحی اندیشیده ایم؟ و …
دوستان عزیز اگر اجازه دهید کمی هم در این مورد با هم بحث کنیم . با پاسخ خود به پیشرفت این بحث کمک کنید.
دیدگاه