گروه تحقیقاتی تنظیم پاسخهای ایمنی

ادامه معرفی مقالات مربوط به سولفور موستارد از همکاران داخل کشور در سال ۲۰۱۰- مجددا از اینکه طبق روال قبلی، اسامی به اختصار و بدون القاب است عذرخواهی میکنم
• قابیلی و همکاران در مقاله خود اثرات پاتولوژیک کوتاه مدت و درازمدت سولفور موستارد را جمع¬بندی کرده اند و مهمترین مشکل درازمدت را مشکلات ریوی دانسته اند.
• ابوالقاسمی و همکاران اختلالات فیریکی کودکانی که پدرانشان در معرض سولفور موستارد بوده اند را مورد مطالعه قرار داده و بالاتر بودن این اختلالات را گزارش کرده اند.
• مقاله ابراهیمی و همکاران به NGAL (لیپوکالین مرتبط با با ژلاتیناز نوتروفیلی – Neutrophil Gelatinase-associated Lipocalin 2) مربوط است که می تواند در محافظت در مقابل استرس اکسیداتیو موثر باشد. این مطالعه در ده فرد نرمال و ۲۰ نفر دچار COPD ناشی از سولفور موستارد انجام شده و مشاهده شده است که میزان NGAL در افراد شیمیائی چند برابر بیشتر از افراد نرمال است (RT-PCR) ولی با روش ایمونوهیستوشیمی افزایش میزان این پروتئین دیده نشد.
• قانعی و همکاران استفاده از هلیوم:اکسیژن را در درمان افراد شیمیائی (noninvasive positive-pressure ventilation) در مقایسه با هوا:اکسیژن مورد مطالعه قرار داده اند.
• نادری و همکاران، میزان تخریب کلاژن در شرایط آزمایشگاهی توسط انزیم کلاژناز را در حضور و غیاب سولفور موستارد بررسی کرده اند.
امیدوارم در هفته آینده بتوانم چند مقاله خارجی مفید را هم در این زمینه معرفی کنم